Fabeltjeskrant

Dag lieve kijkbuiskindertjes, vandaag weer een verhaaltje uit de jungle, Thailand genaamd, waar dieren precies als mensen zijn. Echt waar?!

Zoooooo, vandaag weer een spannend verhaal over alle dieren die Froukje en Simone tegen zijn gekomen in het bos. En op het strand. En in de zee. En op straat. En in hun huisje nota bene. Knibbel knabbel knuisje, wat knabbelde er aan hun huisje? Nou lieve kijkbuiskindertjes, dat zal ik jullie vertellen! Hun dierenavonturen begon met... een olifant! Hij heeft een lange snuit en blaast dit omslachtige geblaat nu uit.

Vorige week is onze lang gekoesterde droom eindelijk uitgekomen. We hebben tijdens ons verblijf in Pai olifant gereden! Hele mooie ervaring om bare-back op zo'n enorm dier te kunnen rijden. De dag begon goed, op het moment dat we bij het hoofdkantoor aan kwamen rennen (goed ontbijt is belangrijk, maar de thaise mensen nemen de tijd niet zo nauw) reed de taxi net weg. Na wat andere mensen opgehaald te hebben kwam hij gelukkig terug en konden we toch nog meerijden. Na wat bananen te hebben gevoerd aan de olifanten mochten we meteen al beginnen. Op gracieuze wijze beklommen wij de olifant, uhum. Best lastig om met enkel de hulp van het been en oor van de olifant als houvast erop te klimmen. Wij hadden het geluk dat we de meest gehoorzame olifant van het kamp hadden. Ze (het zijn allemaal vrouwtjes, want de mannetjes zijn te koppig) hielp ons om stevig te blijven zitten door haar oren om onze benen te klemmen. Na een ritje door de bergen kwam het leukste gedeelte. Zwemmen! Nou ja, vooral heel vaak van de olifant af worden gegooid, wat hilarische momenten opleverde. (Korte impressie bij de video's) In de middag was ze hongerig en kon je zeggen wat je wilde maar het voedsel ging voor. Ach geen probleem, dat begrijpen we heeeelemaal! Uiteraard sloten wij de dag af met een klein onhandigheidje, dit keer weer kleding gerelateerd. Of eigenlijk niet, want terug in het guesthouse kwamen we erachter dat we onze natte kleding waren vergeten van het waslijntje af te halen. Helaas beschikken wij niet over het geheugen van een olifant.

Pai bleek zeer geschikt in het vervullen van onze dromen, want hier achtten ze ons eindelijk capabel genoeg om scooter te kunnen rijden. Na een korte introductie hoe-en-wat-scooter-rijden, wat enkel en alleen inhield: sleutel omdraaien, motor starten, gas geven, remmen, gingen we samen met twee andere reizigers een dag op pad. Ook later bleek het erg goed van pas te komen om op een scooter te kunnen rijden, je kan lekker je eigen weg gaan en is een stuk leuker dan een dag lang in een taxi zitten. Door het Thaise Nieuwjaar zaten veel treinen en bussen al vol, waardoor we genoodzaakt waren om lokale, iets minder comfortabele vervoersmiddelen te gebruiken. Maar niet minder effectief want inmiddels zijn we in het Zuiden beland. Na 1,5 maand vast land hebben we voor het eerst weer open zee gezien.

Het eerste eiland op de agenda was Ko Chang, waar we aan de lonely beach verbleven. Aangezien het volle maan was op de dag van aankomst, hadden we de mazzel dat die avond dé full moon party was. Dit feest bleek echter een beetje overrated op Ko Chang; een handjevol swingende 14 jarige thaise jongetjes en net iets oudere thaise dametjes op zoek naar een rijke westerling. Dit feest moet je eigenlijk op een van de andere eilanden meemaken, waar veel backpackers naartoe trekken rond volle maan. Wel kwamen we een oude bekende uit Pai tegen, die ons aan allerlei mensen voorstelde, waardoor we wel een hele leuke avond hebben beleefd op het strand. 

De volgende dag zijn we gaan kayakken op open zee. In eerste instantie leek ons dit niet heel spannend, aangezien er niet veel golven waren. Op zoek naar een plekje op aan te meren om even wat te drinken, zaten we opeens 2 meter verwijderd  van rotsen die vol zaten met dikke zwarte krabben. Na een ijsje te hebben genuttigd bij een chique resort, besloten we terug te keren naar beter betaalbare regionen. Plots zagen wij opeens iets voor onze kayak opdoemen... een zwarte vin stak boven het wateroppervlak uit. Tot de dag van vandaag, zijn we er nog niet achtergekomen of het een haai of een zwaardvis was, maar hoe dan ook een spannend moment voor ons. 

We konden echter nog niet vermoeden dat de spanning omtrend dieren nog meer op zou lopen op onze volgende bestemming: Ko Kut. Hier beschikten we over een hutje direct aan een (bijna) privéstrand, waar het water nog helderder was en je daardoor mooi kon snorkelen. Wij waren niet alleen enthousiast over de aquacultuur die Ko Kut te bieden heeft, zij was dat ook over ons.. Eenmaal uit het water bleken onze benen vol te zitten met allerlei steken van ...? Daarnaast hadden we die avond ook last van steken op onze rug, want onze ruggen konden deze felle eilandzon nog niet zo goed hebben. 

Later die avond kelderde ons enthousiasme over het huisje kelderde echter toen we oog in oog stonden met een zwart-wit gestreepte slang. Volgens de guesthouse owner was de slang niet gevaarlijk, want hij eet alleen hagedissen. De volgende morgen werden we alleen wakker met een hele andere waarneming. Slangen hebben het niet op hagedissen voorzien, maar geven de voorkeur aan muizen en dan met name muizen die een nest hebben vlak naast Simone's hoofd. Muizen die vlak langs je hoofd rennen blijken een prima wekker te zijn, want wakker waren we eenmaal toen slang nummer 2 (dit keer een groene) achter de muizen aanging vlak langs ons bed. Ons huisje was echter niet compleet zonder een dikke zwarte snelle spin, een mierenkolonie in onze badkamer en poepende hagedissen die drolletjes op ons bed achter lieten. Hoewel we heel dankbaar waren voor alle gezelligheid die het huisje te bieden had, besloten we onze laatste avond in een semi-afgesloten kamer door te brengen. De slang was ons blijkbaar ook dankbaar, want die had een  klein cadeautje achter gelaten tussen Froukje haar spullen: een ei! Toen we opgelucht gesetteld waren in onze nieuwe kamer, dachten we even rustig een spelletje rummikub te spelen op de gemeenschappelijke veranda. Deze rust werd al snel verstoord door een zwerm jagende vleermuizen, die op een luttele 10 cm verwijderd van ons hoofd toch maar besloten een andere koers aan te nemen.

Ondanks de rust en pracht van het eiland, waren we de volgende dag toch best blij weg te gaan naar een volgende, nog onbekende, bestemming. Aangezien het openbaar vervoer het niet toeliet om in één keer naar een ander eiland te gaan, zijn we nu beland in Kanchanaburi voor een historische break. Gisteren hoopten we hier eigenlijk al onze nieuwe blog over dieren af te ronden, maar het lot bepaalde dat er nog een gebeurtenis aan deze dier-gerelateerde blog moest worden toegevoegd. Tijdens het boeken van onze allereerste übertoeristische trip (zie foto's) besloot een normaal nogal mensschuwe hagedis zich op Simone's gezicht te storten. Met zijn 16 zuigsnappen zoog hij zich vast totdat Simone hem op brute wijze zo hard mepte dat hij wel los móest laten.

Onze dierenavonturen werden vandaag (hopelijk) afgesloten met een gratis natuurlijke fish spa behandeling bij de erawan waterval.